மகேந்திரன்

சிந்தனையை செதுக்குவார் சிலர்..
நமக்கு சிலை கிடைக்கும்
இவரின் திரைப்படங்கள்
திரும்ப திரும்ப
ரசிக்கத் தூண்டும் மகாபலிபுரம்....

என்னை பார் சிரி

அடித்து பழுத்தால்
வெம்பிடும் பழம்
குழந்தைகளுக்கோ
சிரிக்க  நடித்தாலும்
விம்மிடும் குணம் ?

யாரிவனோ?

நானோர் கவிதை தேனீ
பேர் தான் எழினி – என்னிடம்
சொல்லாதே பழினீ

ஒடிந்த பலா

தானே ஒடித்து கொள்ளும்
தற்குறிகள் இவை அல்ல
யாரும் ஒடித்துவிட
எதிரிகளும் இதற்கு இல்லை
ஏனோ வந்த ஊழ்
எல்லாம் இங்கு பாழ்
தானே தந்த வினை
பாருமெம் தாழ் வினை
***
நீ கொடுத்த நிழல்கள்
நிழலாகி போனதுவே
இனியாம் யார்
மடியில் படுத்துறங்க
என்னருமை பலா மரமே…
வியர்வையைப் பாச்சித்தான்
உம்மை வளர்த்தோம்
எல்லாம் வீணாகி போனதனால்
வெம்மி தவித்தோம்
***
நீ வளர்த்ததெனினும்
நீ வளர
யாம் வளர்த்த
நினைவுகளை
அறுக்காதே
நெஞ்ச வயல்
பாலையானால்
தோன்றுவதுக்
கானல் நீரல்ல
கண்ணீர்…

இது தானே ஓடிந்ததல்ல தானே ஒடித்த பலா

ஒ தென்றலே நீ
தீண்டிய போதெல்லாம்
வெட்கத்தால் குனிந்த
என் தலையை
ஏன் திருகி சென்றாய்?…
நான் காய்க்கும்
முன்னமே என்னைக்
களவாடியது
என் கனிகளுக்கா ?
ஒ.. அகலிகா
கெளசிக உருவில் வந்த
இந்திரனும் தானேபோல்
தான் நுழைந்தானோ?
நானோ அவனுடன்
ஓடிப்போயிருந்தால்
பிழைத்திரிப்பேனோ - ஆனால்
உலகம் பழித்திருக்கும் -
நாணம் இல்லையென…
நான் வீழ்ந்த பின்னரே
அறிந்தேன் – நான்
வஞ்சகனின்
வலி அறியா
பெண்மையென
வடியும் என்
கண்ணீரும்
வெண்மையென …

பெருவளத்தான் பெருமை

என்ன எழுத

நான் புதைத்ததுதும்

என்னில் புதைந்ததும்

மண்ணில் புதைத்தாலும்

மக்காத பன்மடியாய்

மனதில் கரைந்தும்

நிறங்கள் மறையாத

என் நினைவுகளை

சேமிக்க இந்த வலை

நல்ல வளை

 

என்ன எழுத நான்

என்ன எழுத

என்னை எழுத

எனக்கு ஆசை நான்

என்னை எழுத

எனக்கு ஆசை

பிறரைத் தழுவா

நெறி வழுவா

இந்த குழவி

என்ன எழுதும் - இது

தன்னை வளர்த்த

மண்ணை எழுதும்..